26 Sty 2020, 13:25
Przez ostatni miesiąc rozwój kolonii ruszył z kopyta. W sumie przez przypadek, bo mrówki cały czas gardziły podawanym białkiem, co najprawdopodobniej było główną przyczyną przestoju. Świerszcze od razu lądowały na śmietniku, karaczany trochę poskubane chwilę później. Ale jak zacząłem podawać muchy wychodowane dla nadrzewnic kolekcjonerki oszalały. Zjadają jedną sztukę co dwa dni i wydaje mi się, że zjadały by i dwie, ale nie ma co szaleć.
Mrówki to nie bicepsy Pudziana, nie trzeba ich pakować do granic możliwości.
Z resztek posiłku robotnice zaczęły budować latającą maszynę, w świecie zwierząt nic się nie marnuje.
Dzięki zmianie diety potomstwa jest tyle ile było przed zimą, a liczebność kolonii to ponad 250 robotnic. Magazyn z nasionami znowu wrócił do probówki, jednak zostawiłem zbyt dużo miejsca.
Podczas świątecznego wyjazdu gniazdo przesuszyło się i dzięki temu zaobserwowałem to, że potomstwo nie jest już wnoszone do inkubatora. Zwiększa się ilość robotnic pijących wodę z areny i z inkubatora. Jak gniazdo jest wilgotne to piją tylko robotnice na arenie, te weteranki które już do gniazda nie wchodzą. Jest taka jedna, duża bez czółka. Dzięki znakom szczególnym mogę ją rozpoznać, zawsze jest na arenie albo w wężyku łączącym z gniazdem, ale nigdy w gnieździe. Niestety co do poidełka to się nie myliłem. Spód przepuszcza wodę i muszę stawiać je na kamieniu, bo piasek szybko ją wysysa. Podałem nasiona szczawiu, na początku same. Jedno ziarenko wniosły, ale szybko zniknęło, domyślam się, że na śmietniku. Potem zmieszałem szczaw z innymi nasionami i ładnie wszystko przebrały… zostawiając szczaw. Czyli raczej im nie pasuje. Dostały kawałeczek kłosa prosa, żeby miały się czym bawić, ale źle oszacowałem wielkość, po dwóch dniach magazyn pękał w szwach i musiałem przerwać zabawę. Do stałej diety dołączyłem sezam, bo strasznie im posmakował. Myśląc nad innymi zabawkami wpadłem na pomysł, że dam im główki bawełny, ale na tej arenie się nie zmieści, więc bawełna musi poczekać na nową większą arenę.
Pomyślałem, że na taką główkę będę wkraplał wodę, a robotnice będą się szarpać jak z watą w probówce. Może im się spodoba. Co do nasion ostróżki to jeszcze ich nie podaję, bo mrówki mają co jeść, ale decyzja już zapadła. Poświęcając czas lekturze odnajdywałem coraz więcej trujących roślin, których nasionami żywią się żniwiarki i co prawda ostróżki nie znalazłem, ale gdy się dowiedziałem, że jedzą nasiona rącznika pospolitego w których znajduje się rycyna doszedłem do wniosku, że jakaś tam ostróżka to dla nich będzie pikuś. Zjedzą i wydalą albo nie zjedzą i wyniosą.
Z innych ciekawostek podczas kryzysu białkowego podałem tofu (nie wędzone!!) obok karaczana i tofu zostało zjedzone w gnieździe, a karaczan został w karmidełku. Wpadłem na ten pomysł, bo tofu jest robione z nasion soi i jest jedynym roślinnym źródłem witaminy B12, czyli takie „mięso z nasion”. Niestety kilka dni później zacząłem podawać muchy, wszystko inne przestało się liczyć i tofu też jest ignorowane, ale coś czuję, że kiedyś wrócę do tematu.
Nie wspominałem jeszcze o tym jak kontroluję ogrzewanie. Obawiałem się, że kabel grzewczy pozostawiony samopas upraży mrówki jak kukurydzę, a sondowanie w gnieździe wydawało się zbyt problematyczne, dlatego sondę termostatu umieściłem w probówce, uszczelniłem wszystko watą i przymocowałem kabel grzewczy.
Do tej pory to rozwiązanie mnie nie zawiodło, temperaturę maksymalną w termostacie ustawiłem na 28st. W pokoju jest od 22 do 23st, mrówki się rozwijają czyli grzanie działa. Z tego samego kabla korzystają również nadrzewnice i są zadowolone, a niedługo będą również korzystać polskie gatunki gmachówek i jeżeli im też się spodoba to uznam to rozwiązanie za bardzo optymalne.
Dziennik nawadniania:
07.12.-2ml ; 10.12.-1,5ml ; 14.12.-1ml ; 20.12.- 2ml ; 21.12-1,5ml ; 27.12.-1,5ml ; 30.12-1,5ml ; 02.01-1ml ; 05.01-1,5ml ; 09.01.-1ml ; 12.01.-1ml ; 13.01.-0,5ml ; 16.01.-1,5ml ; 20.01.-1,5ml ; 23.01.-1,5ml
Mrówki to nie bicepsy Pudziana, nie trzeba ich pakować do granic możliwości.
Z resztek posiłku robotnice zaczęły budować latającą maszynę, w świecie zwierząt nic się nie marnuje.
Dzięki zmianie diety potomstwa jest tyle ile było przed zimą, a liczebność kolonii to ponad 250 robotnic. Magazyn z nasionami znowu wrócił do probówki, jednak zostawiłem zbyt dużo miejsca.
Podczas świątecznego wyjazdu gniazdo przesuszyło się i dzięki temu zaobserwowałem to, że potomstwo nie jest już wnoszone do inkubatora. Zwiększa się ilość robotnic pijących wodę z areny i z inkubatora. Jak gniazdo jest wilgotne to piją tylko robotnice na arenie, te weteranki które już do gniazda nie wchodzą. Jest taka jedna, duża bez czółka. Dzięki znakom szczególnym mogę ją rozpoznać, zawsze jest na arenie albo w wężyku łączącym z gniazdem, ale nigdy w gnieździe. Niestety co do poidełka to się nie myliłem. Spód przepuszcza wodę i muszę stawiać je na kamieniu, bo piasek szybko ją wysysa. Podałem nasiona szczawiu, na początku same. Jedno ziarenko wniosły, ale szybko zniknęło, domyślam się, że na śmietniku. Potem zmieszałem szczaw z innymi nasionami i ładnie wszystko przebrały… zostawiając szczaw. Czyli raczej im nie pasuje. Dostały kawałeczek kłosa prosa, żeby miały się czym bawić, ale źle oszacowałem wielkość, po dwóch dniach magazyn pękał w szwach i musiałem przerwać zabawę. Do stałej diety dołączyłem sezam, bo strasznie im posmakował. Myśląc nad innymi zabawkami wpadłem na pomysł, że dam im główki bawełny, ale na tej arenie się nie zmieści, więc bawełna musi poczekać na nową większą arenę.
Pomyślałem, że na taką główkę będę wkraplał wodę, a robotnice będą się szarpać jak z watą w probówce. Może im się spodoba. Co do nasion ostróżki to jeszcze ich nie podaję, bo mrówki mają co jeść, ale decyzja już zapadła. Poświęcając czas lekturze odnajdywałem coraz więcej trujących roślin, których nasionami żywią się żniwiarki i co prawda ostróżki nie znalazłem, ale gdy się dowiedziałem, że jedzą nasiona rącznika pospolitego w których znajduje się rycyna doszedłem do wniosku, że jakaś tam ostróżka to dla nich będzie pikuś. Zjedzą i wydalą albo nie zjedzą i wyniosą.
Z innych ciekawostek podczas kryzysu białkowego podałem tofu (nie wędzone!!) obok karaczana i tofu zostało zjedzone w gnieździe, a karaczan został w karmidełku. Wpadłem na ten pomysł, bo tofu jest robione z nasion soi i jest jedynym roślinnym źródłem witaminy B12, czyli takie „mięso z nasion”. Niestety kilka dni później zacząłem podawać muchy, wszystko inne przestało się liczyć i tofu też jest ignorowane, ale coś czuję, że kiedyś wrócę do tematu.
Nie wspominałem jeszcze o tym jak kontroluję ogrzewanie. Obawiałem się, że kabel grzewczy pozostawiony samopas upraży mrówki jak kukurydzę, a sondowanie w gnieździe wydawało się zbyt problematyczne, dlatego sondę termostatu umieściłem w probówce, uszczelniłem wszystko watą i przymocowałem kabel grzewczy.
Do tej pory to rozwiązanie mnie nie zawiodło, temperaturę maksymalną w termostacie ustawiłem na 28st. W pokoju jest od 22 do 23st, mrówki się rozwijają czyli grzanie działa. Z tego samego kabla korzystają również nadrzewnice i są zadowolone, a niedługo będą również korzystać polskie gatunki gmachówek i jeżeli im też się spodoba to uznam to rozwiązanie za bardzo optymalne.
Dziennik nawadniania:
07.12.-2ml ; 10.12.-1,5ml ; 14.12.-1ml ; 20.12.- 2ml ; 21.12-1,5ml ; 27.12.-1,5ml ; 30.12-1,5ml ; 02.01-1ml ; 05.01-1,5ml ; 09.01.-1ml ; 12.01.-1ml ; 13.01.-0,5ml ; 16.01.-1,5ml ; 20.01.-1,5ml ; 23.01.-1,5ml
